Kayakken, Abel Tasman NP...

Westport......een prachtige zondsondergang op de camping in Greymouth nog op de foto gezet en de zon naar Nederland gestuurd. Is niet gelukt hoorde ik overigens......de weg naar Westport via de kustweg 6 door het Paparoa NP,  was schitterend! De varenbomen maakte plaats voor de Nikau palmbomen met mooie oranje trossen en al slingerend reden we langs rotsen die in de zee lagen met een toefje groen erop. Met een beetje fantasie zag je er allerlei figuren in. Eentje was zeer zeker een konijn! Op ons verlanglijstje stonden ook de pancake rotsen in het plaatsje Punakaiki. Stroken kalksteen, gescheiden door dunne repen zachter leisteen, die door duizenden jaren regen, wind en op stuivend water van de zee zijn weggesleten, hebben de gelaagde formaties van deze rotsen gevormd. Ze lijken inderdaad op pannenkoeken!  Een mooi aangelegde route toonde ons elke keer weer een andere kijk op deze bijzonder formatie! En weer verder......dit keer een oude goudmijn. Een Kiwi vertelde ons eerst het verhaal over de goudzoekers in deze streek en hoe ze te werk gingen alvorens wij het kleine museum ingingen. Let vooral op de gloeiwormpjes in de mijn!!! Doen we En lopend op het spoorlijntje volgde we de route en doordat er veel nog origineel was, konden wij ons verplaatsen in de mijnwerkers.....Zelfs het water rad was nog origineel. Gebogen liepen we door de donkere gangen van de mijn, wat een rot baan hadden deze mijnwerkers! Boven ons grote spinnen maar ook gloeiwormpjes.....prachtige waaierstaart vogels maakte deze tocht helemaal af. We bedankte de Kiwi en gingen weer op pad naar onze Campground in Westport waar we vlakbij nog een hele groep zeehonden aantroffen. Nog even daar een lunch gemaakt en samen met een aantal Weka’s opgegeten....

In de avond, Drup drup.......Rob helemaal happy! Regendruppels betekenen......regenpak eindelijk aan waar hij al 4 weken mee rondsjouwt. Eenmaal in pak.....droog. Het bleef dus bij een paar zoute druppels!  De ramen soppen bij de eerste de beste benzinepomp was een must! En onder een strak blauwe hemel vertrokken we de volgende ochtend richting Abel Tasman NP. Onderweg nog een stop bij de langste hangbrug van Nieuw Zeeland waar we voor $10,- pp over mochten lopen. We hebben het geld besteed aan een lekker bakje koffie met gebak een stuk verderop!. Abel Tasman kwam in zicht en ook de fruitbomen en hopkwekerijen. De Hop groeit tegen een stok van een meter of 4, netjes in bedwang gehouden. Hier haalt de Heineken zijn hop dus vandaan.....

In Marahau op de camping, direct aan zee. Met alleen maar een campingwinkel (lees een paar planken met het hoog nodige) in het dorp besloten we maar om uit eten te gaan in het enigste restaurant/café in het dorp, tevens de receptie en campingwinkel met tussendeuren maar wat een gezellig aangekleed restaurant!  Gelukkig voor ons nog 1 tafeltje voor twee vrij. Heerlijke vis op ons bord, aangekleed met friet en salade. De saus in een schelp van een mossel, hoe leuk!  Voor morgen toch maar een tafel besproken, is echt wel nodig hier in dit dorpje vol toeristen.

Vandaag stond in het teken van de Sea Kayaks. . Om half 8 de wekker gezet, ontbijten en om 08.10 melden bij het kayakcentre, ook op de camping. Lekker makkelijk, zo’n klein dorp.....met een groep van 10, werden we in een uur op de hoogte gebracht van het kayakken op zee, de Tasman zee. Alle spullen in de kano en lopend naar de overkant van de weg. Het was laag water dus ook nog een stuk wadlopen. De kano’s werden met de tractor gebracht. In het water ook nog instructies en het sein, go and have fun volgde niet veel later. Rob achterin met zijn voeten op een paar pedalen om de staart te sturen en ik voorin om het tempo aan te geven. Als een speer gingen wij ervan door, door het crystal clear water en langs gouden stranden. Onderweg nog zo een goud strandje aangedaan om de spieren wat losser te maken en weer verder vlijend door het water. Het waaide niet hard, perfect voor ons beginners. Wel blij dat we na 8 km. het bordje zagen waar ons eindpunt was, tenminste dat dachten we. In zijn terug uit en draaien die hap, een strandje te ver.......ja, onze ogen worden een dagje ouder en de navigator zat achterin met de map voor zijn neus! Toch nog een paar krabben op een rots ontdekt, dat dan weer wel!

Het was mooi geweest. Blij dat we niet naar een eilandje waren gepeddeld met zeehonden. Die schijnen zelfs op je kayak te springen.....Een lekkere lunch op het witte strand, omkleden, sokken en schoenen aan en teruglopen door het bos. Een steile klim van 10 minuten waar we bijna dood aan gingen, bracht ons naar de track van 12 km. voor de terugweg. Een mooie wandeling langs de kust, hoog in de bossen, duizenden krekels en bruggetjes met watervalletjes. Eindelijk, na 3.5 uur onder de warme douche, maar wat een dag!