Kawah Ijen beklimmen op Java

4 mei 2016 - Banyuwangi, Indonesië

S' morgens in alle vroegte stond er al een busje klaar om ons naar de haven te brengen in West-Bali. Na een 2 uur durenden rit van p.p €3,- ja je leest het goed, kwamen we aan bij de Gilimanuk port. Even nog wat papieren ronslomp invullen en snel naar de boot. We waren de laatste dus........off we go. Lekker buiten wapperend in de wind, op de koffie bij de kapitein, wat foto's uitgewisseld en we stonden in no time op Java! Local busje delen met andere en hop, naar het hotel......dus niet. Eerst de andere mensen afzetten bij hun werk, de verkeerde kant op dus! Lachen......

Het hotel was prachtig! Aan zee, mooie tuin en goede accommodatie alleen een klein addertje onder het gras..........het staat naast een gedroogde visfabriek! Een heerlijke sardientjesgeur, als de wind verkeerd stond!

Javaans gegeten deze avond, heerlijk, Rob miste zijn babi ketjap die hij al een week eet, afgewisseld met saté met saus of loempia's .....één keer afgewisseld met Gado Gado. Degene die Rob zijn voorkeur voor eten kent zal zich afvragen wat hij met een groente gerecht moet........de groenten werd dan ook op mijn bord geschoven en wat hou je dan over??? Satésaus dus! Gelukkig hier in Lovina, kun je ook losse saté saus bestellen, scheelt weer in de portemonnee!

Al vroeg naar bed deze avond en de wake up call in werking gesteld. Deze vulkaan moet je dus s' nachts beklimmen voor het "blauwe" licht, daarover straks meer. Om 24.00 uur dus uit ons bedje gebeld en om half 1 in de taxi met gids voor een ritje van een dik uur, door de bergen.

Wat een massa mensen bij de ingang van de Kawah Ijen zeg! Onze chauffeur ging een slapie doen en wij begonnen met onze gids aan de klim! Een hijgende en puffende, waar ben ik aan begonnen klim, de eerste 2 km. zo steil! Regelmatig even op adem komen en een flesje drinken. De klim naar boven duurt ongeveer ander half uur en was zwaar. Je komt langs afgronden en de steile grond is bedekt met ministeentjes en zand maar goed te lopen. Op een of andere manier kan ik ook echt totaal niet tegen hoogtes, had ik in Macedonië ook al last van, beetje jammer, dus kreeg nogal wat problemen met mijn ademhaling! Je zit toch op bijna 2800 meter. Maar uiteindelijk het vlakke 1 km. stuk bereikt en de krater kwam in het zicht, tenminste......alle lampjes die de weg, nou ja, de klim over stenen, naar beneden aangaven! Wat was ik blij met mijn hoofdlampje van Ali expres! Op handen en voeten zo'n 800 meter klauteren naar beneden. Naar het blauwe licht!

Bijna beneden maakte ik een slippertje en schaafde mijn duim aan een rots. Onze gids begeleide ons naar een plateau waar we een goed zich hadden op het blauwe licht. Mijn duim werd even gewikkeld in wat vochtige doekjes want het bloedde nogal. Het topje lag er voor een kwart af.

 De reden dat de vulkaan Ijen zo speciaal is, is omdat er in de krater waar de zwavel vandaan wordt gehaald blauw vuur te zien is. Dit blauwe vuur ontstaat door een reactie van de lucht met de zwavel en de hoge temperaturen. Het is een fenomeen dat niet zo vaak voorkomt en het blauwe vuur ziet er nogal buitenaards uit, zeker in combinatie met de rest van de omgeving. Prachtig! Helaas draaide de rookwolk met zwavellucht richting ons plekje en in het donker begonnen we aan de klim naar boven! Eenmaal licht, zagen we pas wat een mooi kratermeer het was en maakte we de mooiste foto's!

Onderweg kwamen we de dragers van de zwavelbrokken tegen, die dragen manden met wel 70 tot 80 kg. 2 keer op een dag, 4 dagen in de week! Respect voor deze mannen!  

De tocht naar beneden vergde veel van je benen en knieën en af en toe gleed je uit, maar we genoten van het uitzicht! Vulkanen, zwavelrook als mist tussen de bomen, opkomende zon met zijn kleuren maar ook van de puffende en zuchtenden mensen die nog een hele tocht voor de boeg hadden!

Een prachtige route met de auto weer terug, langs koffieplantages, bijenkasten, werkende mensen op het veld en bossen van palmvarens maakte het plaatje compleet. In het dorp werden we nog getrakteerd op volle Riskjas. Om half 9 terug in het hotel. Een heerlijke douche en ontbijt en de terugreis kon beginnen naar Bali!

Foto’s