De tokkies op pad....

Vandaag was het idee om naar het oosten te scooteren, als eindpunt de vulkaan de Batur met het grootste zoetwater meer van Bali, het meer van Batur.

In het zonnetje, lekker op de scooter, al zig zaggend langs auto's door Singaraja als een volleerde Balinees, die zonder enige vorm van verkeersregels, laat staan een rijbewijs hebben, rijdt ook Rob! Ik voel me veilig achterop......Even een stop bij een bakkertje voor de lunch van die dag...de bekende koffiebroodjes, deze keer erg groot uitgevallen en ik ga voor het kleinere model!

De afslag negerend en een weg ingeslagen van zo komen we er ook wel, was een goeie zet en we reden langs de rustige kustweg in het Noorden waar de scooters, fietsen werden! Een beetje ruig, veel groen, nauwelijks rijstvelden, veel bruggetjes en kraampjes langs de weg. Bij de Ponjok Batu tempel even een foto gemaakt van een bootje op een rots, zoek nog even naar het verhaal hierachter.

De weg landinwaarts kwam in zicht en al slingerend reden we, af en toe kruipend, naar boven. Soms net langs de weg en soms nog net op de weg want volgens Rob mag ik absoluut niet meesturen achterop? Uhhhhhh, hoezo? Ik doe mijn best om in de "bocht te kijken" en zie het niet altijd aankomen hoor!

Een twijfel gevalletje op een splitsing, ook qua weer, deed ons besluiten om toch maar te kiezen voor onze poncho's van de action, maar dan de betere kwaliteit als Jolanda en Lowie......Zwaaiend tegen de schoolkinderen die achter op een scooter, staand achter op de bumper van een laadauto'tje en lopend, langs ons kwamen in uniformpje, reden we weer verder. Een groep scooters had zich verzameld.....ongeluk? Nee, 100 meter verder controle! Internationaal rijbewijs en papieren van de scooter aub! Wel een stuk of 7 politieagenten. Mag ik een foto maken? Tuurlijk ......daar doen ze niet moeilijk over, ze zijn er zelfs dol op en lachend poseren ze.......en ik leid ze af omdat ons internationaal rijbewijs stampt uit de periode Zuid Afrika! You look very Young Mr. Ja, Rob gebruikt graag oude foto's voor zo'n onzinnig gekocht papiertje van de ANWB. Maar we mogen verder.....in het dorpje waar we vervolgens aankwamen, was er van de weg niet veel meer over dan een fietspad en de rest gruis en modder. Werk aan de weg........uhhhh we zagen niemand werken maar dat even terzijde!

Onze poncho's weer opgeborgen en toeterend en zwaaiend naar ons, kwam de politie alweer langs met daarachter........de stoet niet gecontroleerde scooters! Lachen......

Aan de linkerkant een prachtig uitzicht op de Batur, het dal en de dorpjes, gehuld in wolken van........regen helaas. Maar wat was het een prachtig gezicht. Bij een uitzichtpunt snel foto's maken voordat de vulkaan helemaal verdween, al smullend van ons koffiebroodje....zonder koffie, dat wel! De kraampjes kwamen in zicht.....toeristen! Van alle kanten komen ze naar je toe om wat te verkopen. Scooters parkeren, babbelen met een fruitverkoopster en proeven al dat fruit......heerlijk! Je weet echt niet wat je eet, nooit gezien of van gehoord, maar ik vind het allemaal lekker...drup, drup.....poncho's aan en schuilen in een oude tempel! Droog, lopen en drup drup.....schuilen, ditmaal tussen kraampjes met nasi, noodles en nog meer lekkers....droog en weer verder met de scooter. De vulkaan af, naar het grootste meer van Bali, het meer van Batur. Het meer zag er een beetje geheimzinnig uit met de regenmistlaag en kleine vissersbootjes!

Opdringerige armband verkoopsters en onweer een stukje verderop, zorgde ervoor dat we weer op huis aan scooterde. Halverwege poncho weer aan en we kregen me toch een plensbui over ons heen......niet normaal! In de dorpjes kwam de regen als riviertjes van de bergen af en wat deden wij......we reden gewoon verder! Ons was verteld dat het vanzelf weer mooi weer werd. En inderdaad....na een uurtje werd het weer droog en konden we de schade opnemen en uitwringen waar het nodig was.... Dank zij de actionponcho's viel het wel mee. Nog geen 5 minuten later....lekke achterband! Gelukkig net in een dorpje en al snel stonden we in een garage ons verstand te verkijken, en een half uur later hadden we een nieuwe binnenband voor €3,- inclusief het maken!